83 hotdogs in 10 minuten zouden de menselijke grens kunnen zijn, maar alleen na een specifieke training om de maag te strekken natuurlijk. Dat blijkt tenminste uit de berekeningen van fysioloog James Smoliga.
Een wedstrijd die bijna 50 jaar duurde
In 1972 slikte Jason Schechter, de kampioen van Nathan’s beroemde Hot Dog Eating Contest, 14 hotdogs in 10 minuten in. Dit jaar, in 2020, heeft Joey « Jaws » Chestnut een wereldrecord gevestigd door 75 hotdogs te eten en zijn eigen record van 2018 te verslaan.
De toename van de menselijke prestaties is in tegenstelling tot elke andere concurrentie, maar hotdog eters kunnen de limiet naderen, meldt Science News. Met behulp van wiskundige formules die zijn gemaakt om de sportprestaties in te schatten, berekent fysioloog James Smoliga van High Point University dat een persoon waarschijnlijk maximaal 83 hotdogs kan eten in tien minuten.
Grenzen die niet overschreden kunnen worden
James Smoliga’s idee om de grenzen van het snelheidsgevoel in te schatten is gebaseerd op de zoektocht naar topprestaties in de atletiek. Hij paste dezelfde vergelijkingen toe op 39 jaar hotdog eetrecords. De resultaten zijn op 15 juli gepubliceerd in het tijdschrift Biology Letters.
« Het is een uitstekend artikel, » zegt Michael Joyner, een arts van de Mayo Clinic, die de menselijke prestaties bestudeert. Wanneer een evenement bekendheid krijgt, « beginnen mensen ervoor te trainen omdat er een soort motivatie is, zoals roem of geld, » zegt hij. Wanneer mensen beginnen met trainen, volgen de prestaties een gemeenschappelijk patroon: de prestaties van de concurrenten nemen in het begin dramatisch toe, daarna worden de verbeteringen geleidelijker naarmate ze de bovengrenzen van het mogelijke naderen.
Vrouwen doen ook mee aan eetwedstrijden
Miki Sudo, die dit jaar een vrouwenrecord vestigde door 48 en een halve hotdog te eten, traint door grote hoeveelheden voedsel te eten. Dat betekent soepen, broccoli en « genoeg boerenkool om een paard te doden », zegt ze. Zo’n training rekt de maag beetje bij beetje op, zoals het uitrekken van de oorlellen door oorbellen en verbreders in een oorpiercing te steken, zegt James Smoliga.
Na verloop van tijd kan de maag van concurrerende eters het vermogen verliezen om terug te keren naar zijn normale grootte. In plaats daarvan wordt de maag « een grote, slappe zak », zegt David Metz, een gastro-enteroloog aan de Universiteit van Pennsylvania. Als gevolg daarvan heeft concurrerende voeding een recordhoogte bereikt in een tempo dat in andere sporten nog nooit is vertoond. « We zijn in 100 jaar niet twee keer zo snel geweest op de marathon, » zegt James Smoliga. « Dat is in vergelijking met niets anders dat we in andere sporten hebben gezien.
Pas op voor gevaar!
Maar voor mensen die niet getraind zijn om snel te eten, zou het gevaarlijk zijn om te proberen te eten zoals Joey Chestnut of Miki Sudo. Een studie uitgevoerd door David Metz in 2007 vergeleek de maaguitbreiding van concurrerende eters met die van mensen die niet getraind waren voor deze prestatie.
De ene competitieve eter dronk meer dan 3,5 liter water in slechts twee minuten, terwijl de andere deelnemer aan de studie minder dan 2 liter dronk. In een andere test at de controledeelnemer zeven hotdogs en voelde zich misselijk, terwijl de concurrent er drie dozijn at. De onderzoekers hielden hem daar tegen, uit angst dat hij gewond zou raken. Verstikking is een ander gevaar bij eetwedstrijden.
Kan een man meer eten dan een grizzlybeer?
De nieuwe studie vergeleek ook de menselijke snelle eetcapaciteiten met de voedingssnelheden van de bekende carnivoren. Smoliga vond dat, aangepast aan de lichaamsmassa, concurrerende hotdog eters meer konden eten in tien minuten dan grizzly’s en coyotes. Maar het is de grijze wolf die de prijs wint, in staat om het equivalent van 11 hotdogs per minuut te eten.
« Het is leuk om een vergelijking te maken tussen soorten, maar ik weet niet of het precies hetzelfde is », zegt dierenvoedingsdeskundige Annelies De Cuyper van de Universiteit van Gent in België. De cijfers die voor wilde dieren worden gebruikt, komen voort uit hun normale gedrag, maar de statistieken over snelheidsvoeding zijn een ongewone manier van voeden. « Als je ze allemaal samenbrengt in een wedstrijd, weet ik niet wie er zou winnen. »