Na een lange afwezigheid tijdens de opsluiting, komt een jong Frans meisje terug naar Caen en vindt haar appartement binnengevallen door « gemuteerde aardappelen ».
Drie maanden weg en de natuur neemt het over.
Voor veel mensen heeft de insluiting betekend dat ze moeten inpakken en hun huis moeten verlaten om zich bij vrienden en familie te voegen in afwachting van het einde van de pandemie. Er was geen informatie over de duur van deze opsluiting gecommuniceerd en het leek moeilijk om de volledige gevolgen van deze onbepaalde afwezigheid te voorspellen. Donna Porée, 22 jaar oud, verliet haar appartement in maart jongstleden in allerijl om zichzelf en haar vriendje die aan de andere kant van de stad woonde in quarantaine te plaatsen.
Voor het vertrek had ze haar telefoon, portemonnee en sleutels meegenomen, maar een zak aardappelen die ze bij de supermarkt had gekocht was het laatste waar ze aan dacht. Je kunt je dus de absolute gruwel voorstellen van een vrouw die voor het eerst sinds enkele maanden terugkeert naar haar appartement in Caen, om te ontdekken dat « gemuteerde aardappelen » bezit hebben genomen van haar appartement.
Een beetje vreemde verandering in zijn appartement.
Natuurlijk had Donna, net als wij allemaal, waarschijnlijk geen idee hoe lang de lockdown zou duren, maar toen het eindelijk afgelopen was, had ze een verrassing die ze niet verwachtte. « Toen ik de voordeur opende, zag ik een vreemde vorm aan de achterkant van de keuken », legt de jonge communicatiemanager uit.
Als het licht uit was en de luiken dicht, realiseerde ik me niet dat het de aardappels waren. Het was pas na het openen van de luiken dat ik me bewust werd van dit buitengewone gezicht ». Eerst was Donna doodsbang om deze vreemde vorm te zien, maar zodra ze zich realiseerde wat het was, vond ze het hilarisch en stuurde ze meteen foto’s naar haar vrienden op Snapchat. « Mijn vrienden konden niet stoppen met lachen. Ze vonden het ongelooflijk, » zegt ze.
Het tweede leven van de gemuteerde aardappel.
De aardappelen waren door de plastic zak en zelfs door de scheuren rond het aanrecht gegroeid, en Donna moest urenlang proberen haar keuken te bevrijden van het gemuteerde zetmeel. « Ik wilde de zak aardappelen uit de voegen in het werkblad halen, maar het was niet makkelijk. »
De kiemen hadden zich in de gewrichten genesteld en waren moeilijk te verwijderen. Ik moest uiteindelijk een aantal van de spruiten met een schaar knippen en ik moest de gaten die ze hadden gemaakt opvullen ». In plaats van de aardappelen weg te gooien, besloot ze ze te herplanten in haar tuin om te zien wat er zou gebeuren. « Ik kan niet wachten om te zien wat er uit de grond komt, » zei ze. Met zulke groeispurten zouden we reuzenaardappelen kunnen hebben die in de nabije toekomst de planeet zullen binnenvallen!